DAG 14: Castlerigg stone circle en op stap met beatrix potter
Vandaag zouden we wat rondzwerven door Lake District, het zou tot de middag regenen volgens de voorspellingen, de werkelijkheid bracht ons een warme dag vol zon.
Zwarte en grijze schapen komen hier vaak voor, dit is het Herdwick ras dat typisch is voor deze streek.
Zwarte en grijze schapen komen hier vaak voor, dit is het Herdwick ras dat typisch is voor deze streek.
We hielden even halt bij de Kirkstone Pass met het café daterend uit de 17e eeuw, van oorsprong een koetsier herberg, maar nu vooral een op toeristen gericht café.
De volgende stop was de steencirkel bij Castlerigg in de buurt van Keswick.
Dit is één van de ongeveer 1.300 steencirkels op de Britse eilanden en Bretagne.
Gebouwd als onderdeel van een megalithische traditie die duurde van 3.300 tot 900 BC, tijdens de late neolithische en vroege bronstijd.
Deze cirkel dateert tussen 3200 BC en 2300 BC en is één van de oudste in Europa.
De schijnbaar ongerepte en tijdloze landschappelijke omgeving bracht inspiratie voor dichters, schilders en schrijvers van de 19e-eeuwse romantische beweging.
In John Keats' Hyperion zou een passage zijn geïnspireerd door een bezoek aan de stenen.
Dit plateau vormt het verhoogde centrum van een natuurlijk amfitheater gecreëerd door de omringende watervallen.
Vanuit de cirkel is het mogelijk om enkele van de hoogste toppen in Cumbria te zien: Helvellyn, Skiddaw, Grasmoor en Blencathra.
Castlerigg heeft een zonne-uitlijning en wordt gebruikt bij zonnewendevieringen, die manifesteerde zich een paar dagen geleden, er lagen nog heel wat bloemen tussen de stenen.
We zetten onze tocht verder langs smalle weggetjes met steile hellingen en afdalingen.
Grasmere is één van de mooiste dorpen in Lake District.
Kilometerslange met mos overgroeide muurtjes langs de wegen zijn kenmerkend voor dit gehucht.
Haar doorbraak als wereldberoemd auteur begon met de publicatie van The Tale of Peter Rabbit (1902).
Ze heeft veel betekend voor het natuurbehoud, de landbouw in Lake District en het beschrijven van het leven van dieren in de natuur.
Toen Beatrix Potter in 1943 stierf was ze dankzij haar boeken en handel een rijke vrouw.
Ze liet meer dan 1600 hectare natuur en vijftien landerijen na aan de National Trust, één van de grootste donaties ooit aan de organisatie.
Op deze locatie schreef en tekende Potter het merendeel van haar werk, ze kocht dit huis met de opbrengt van haar eerste Peter Rabbit boek.
Beatrix en haar man woonden aan de overkant, in Castle Cottage maar dat is niet te bezoeken.
Een bezoek aan het huis is vooral interessant omdat je, waar je ook kijkt, de decors ziet voor de plaatjes in de Peter Rabbit verhalen.
In kleine groepjes konden we zonder tijdslimiet het huis bezoeken.
De kamers zijn nog precies zoals 120 jaar geleden, dat ze hier inspiratie opdeed voor de tekeningen is overduidelijk te zien op onderstaande foto's.
Na het bezoek bleven we nog wat hangen in de tuin.
Er stond een eet- en drinkhuisje dat net ging sluiten, mijn oog viel op de term 'plant based' en tot onze grote vreugde was alles volledig plantaardig.
Dat een vegan levensstijl in dit land zo mainstream is geworden maakt me nog meer fan van het VK.
Het werd smullen met drie lekkere stukken taart.
Na dit bezoek maakten we nog een wandeling in Tarn Hows, dit is één van de gebieden dat Beatrix Potter weg schonk.
Dit was haar favoriete plek, na een paar kilometer wandelen bereikten we het prachtige meer met meerdere eilandjes.
Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, heel wat bomen zijn aangetast met de schimmel Phytophthora Ramorum die bomen en struiken doet afsterven.
In februari van dit jaar deed de storm heel wat bomen omwaaien, sommige creëerden zo huizenhoge "wortelmuren".
Op weg naar The Yewdale Inn was de Old Man of Coniston nu heel zichtbaar.
Deze avond aten we pizza, alle pizza's in het restaurant van het hotel zijn verkrijgbaar in een vegan versie, ik twijfelde even als ik een tweede zou bestellen maar wist me te beheersen.😀
DAG 15 & 16: The way home
Na het uitchecken bezochten we in Hawkshead de Beatrix Potter Gallery.
Sinds de film Miss Potter (met Renée Zellweger en Ewan McGregor) bezoeken toeristen nog meer Lake District en de sector speelt er uiteraard op in.
Reeds bij het parkeren was het duidelijk dat we in "Potterland" waren.
De galerij is ondergebracht in het voormalige advocatenkantoor van haar man.
Heel wat originele tekeningen zijn te zien, ook brieven en foto's.
Op onderstaande foto's een zicht op het dorp, de originele boeken en schetsen.
Er was ook een tijdelijke tentoonstelling over de bloemen die in haar boeken voorkomen.
The Language of Flowers verkent Beatrix' relatie met bloemen door middel van haar kunst en leven.
Het nodigt bezoekers uit om verder te kijken dan haar geliefde personages, om de kleurrijke en realistische bloemen om hen heen te zien.
Dit laat ook haar talent als kunstenaar en wetenschapper zien.
Hill Top vonden we toch interessanter, misschien kwam dit ook door het besef dat de reis er bijna op zat...
Dat we daar de ferry nemen komt door een voucher uit 2020 die dit jaar moest gebruikt worden.
Ik stippelde een route uit om de buurt van grote steden te vermijden met de bijhorende files.
Dat lukte prima, lang aan één stuk reden we niet om auto en rug te sparen.
In de namiddag stopten we ergens voor één fris glas wijn om in de vooravond een bezoekje te brengen aan Houghton, een dorpje in Cambridgeshire waarvoor de term pittoresk is bedacht.
Dit lag min of meer op de weg en we moesten wat tijd rekken.
De tijd leek in deze garage ergens halfweg de sixties te zijn gestopt.
We wandelden een half uurtje door de straten, het was hier rustig, weinig tot geen sprake van toerisme.
Het Engelse platteland is bezaaid met dorpjes als deze maar Houghton viel toch extra op doordat de toeristen het blijkbaar nog niet vonden.
Wat ook opviel is dat heel wat huizen nog antennes op de daken hebben staan en de elektriciteitsdraden nog aan de palen hangen ipv onder de grond.
Zo hoeven de straten niet om de haverklap worden open gebroken zoals dit dikwijls in onze contreien het geval is.
In ieder dorp staat een mooi kerkgebouw, het is hier niet anders.
Omstreeks 19u, we reden verder naar de universiteitsstad Cambridge.
In het Verenigd Koninkrijk zijn fietspaden eerder uitzondering dan regel maar hier waren brede rijstroken voorzien voor de vele fietsers, nog niet zoals bij ons en verre van Nederland maar het was een contrast met wat we elders in het VK zien.
Om de stad te verkennen was geen tijd en daarvoor kwamen we niet, we waren hier om lekker te eten, het laatste avondmaal mocht wel eens knallen.
En dat deed het!
De snelle en exponentiële transitie naar plantaardige gerechten, gezondere en meer ethische levensstijlen is in het Verenigd Koninkrijk heel zichtbaar.
Zeker in steden als Cambridge en Londen maar ook op het platteland.
We hadden niet gereserveerd, de stad biedt immers meerdere interessante eetadressen maar we hadden geluk en konden er nog bij.
Toen we rond 21:30u de rekening vroegen liet de dienster ons weten dat het dessert (een Crème Brûlée met bosbessen) gratis was, ze vonden dat we te lang moesten wachten, dat vonden wij helemaal niet, integendeel...we hadden tijd over.
Was dit in onze buurt, we zouden vaste klanten zijn.
Op onderstaande foto: BBQ Bloemkool 'Wings', Swede Gnocchi, Italian Stew 'Fruit de Mer' en Blauwe Maïs Taco's.
Om 0:30 stonden we in Dover, nog ruim op tijd.
Het was even schrikken toen de Franse politie ons om een covid vaccinatie attest vroeg...dit hadden we niet zien aankomen, gelukkig zat er in onze portefeuille een reeds lang vervallen papiertje van die ene prik een jaar geleden, dat bleek voldoende, naar het mijne keek ze niet eens.
Een geluk dat we dit hadden bijgehouden!
Wel vreemd dat we na deze "controle" een briefje met een ster kregen om in de auto te leggen, dat vond ik toch wel een beetje een ongelukkig gekozen symbool.
De overtocht kostte iets minder dan de voucher dus hadden we een upgrade genomen, we konden de overtocht maken op sofa's waar ik wat kon slapen.
Er was ook een bescheiden buffet inbegrepen en een glas bubbelwijn.
Ik wou toch vooral wat rusten maar dat lukte niet echt met een deur die om de haverklap opengaat.
Toch heeft deze optie een meerwaarde maar de volgende keer nemen we de gewone relax optie, daar is het de bedoeling om stil te zijn en geen smartphone te gebruiken, eten en drinken is er niet bij maar dat hoeft niet midden in de nacht.
Links rijden zit zo snel in je systeem dat rechts rijden al snel vreemd aandoet.
We doen zowat alles van links naar rechts met uitzondering van ons verkeer, bizar en begrijpelijk dat ze ons in het VK daar nooit in volgden.
Ik oefende wat extra door nog even langs Gent te rijden om ontbijtkoeken te halen bij bakker Frimout.
De huurauto moest nog gewassen worden, gelukkig moest die morgen pas terug binnen.
We hebben al ideeën voor minstens drie volgende reizen naar Schotland dus lang zal het niet duren voor er een vervolg wordt geschreven op dit verslag.
Voorlopig zit het erop.
Mar sin leat & Slàinte mhath!
Jacky De Reviere 6/07/2022
Jacky De Reviere 6/07/2022
