Deel 2: Ardennen
Na het bezoek aan The Belgian Owl reden we naar Manhay waar we werden verwacht in hotel Les Sources.
http://www.les-sources.be/nl/
Een kortere onverharde weg door een bos (die na een tijd niet meer berijdbaar bleek) deed ons een omweg maken maar we waren toch nog op tijd om de voeten onder tafel te schuiven in het restaurant.
Les Sources wordt uitgebaat door een Nederlands koppel. Zeer in trek bij wandelaars en honden zijn er welkom, als EVA lid heb je 10% korting op de overnachtingsprijs.
De kok heeft kennis van de plantaardige keuken en voor een bescheiden prijs werd ons een lekker driegangenmenu voorgeschoteld waaronder een heerlijke lasagne met een aantal lekkere bijgerechten.
De volgende ochtend reden we na het ontbijt naar Wéris, een deelgemeente van Durbuy.
https://nl.wikipedia.org/wiki/W%C3%A9ris
Dit dorp staat bekend om zijn megalieten: de Dolmen van Oppagne en de Dolmen van Wéris, en meerdere menhirs.
De megalithische site vormt een lijn van acht kilometer lang en 300 meter breed op het plateau dat zich uitstrekt tussen de Famenne en de Ardennen.
De dolmen en menhirs hebben niets te maken met de Galliërs of de Kelten, ze zijn veel ouder en zijn ongeveer 5000 jaar oud.
De foto's hieronder zijn die van Oppagne, ontdekt in 1888, ze zijn gebouwd in een put en hebben hetzelfde grondplan als die in Wéris.
Ernaast bevindt zich een groep van vijf menhirs, waarvan er 4 zijn rechtgezet in 1997.
De Dolmen van Wéris werd voor het eerst vermeld in 1879 en werden herhaaldelijk opgegraven.
Men heeft er onder andere menselijke beenderresten teruggevonden die het mogelijk maakten om het graf te dateren.
Ook trof men scherven aardewerk en vuurstenen pijlpunten aan.
Vlakbij de dolmen zijn drie menhirs terug recht gezet.
Wellicht was het hunebed oorspronkelijk overdekt met een tumulus.
In Wéris is een bezoekerscentrum dat we eerst bezochten, E.T. stond zich wat te vervelen in zijn mancave.
We maakten een wandeling naar de dolmen en menhirs en sloten het bezoek aan dit bijzondere dorp af met een toepasselijk biertje.
Het vreemd gebouw hieronder is een restaurant met een origineel interieur dat (tijdelijk) is gesloten, de middelste foto is de Pierre Haina, een natuurlijke naaldvormige rots die een gat bedekt dat afdaalt tot in de Hel.
Hieronder, het Duivelsbed, een natuurlijke rots dat zijn naam heeft te danken aan zijn eigenaardige vorm.
Wanneer de Duivel vanonder de Pierre Haina buiten raakt om zijn duivelspraktijken uit te voeren, komt hij hier rusten vooraleer naar de Hel terug te keren.
We reden iets verder naar Château de Petite Somme waar de Hare Krishna-beweging een leefgemeenschap heeft.
https://radhadesh.com/nl/welkom/
Hare Krishna valt binnen het hindoeïsme en werd gesticht door Bhaktivedanta Prabhupada.
Toen de Hare Krisna beweging het kasteel kocht in 1979 kreeg het de naam Radhadesh.
De nieuwe bewoners hebben het kasteel grondig gerestaureerd en omgevormd tot een echte oase voor mensen op zoek naar spirituele rust.
Het kasteel is ook geopend voor publiek en sinds 1988 werden er meer dan 800000 bezoekers ontvangen.
Wij konden enkel de tuinen bezoeken, het kasteel was wegens de corona dinges minder lang te bezoeken, we wandelden ook even door het bos waar we om de zoveel meter wijsheden van de Hare Krisna te lezen kregen.
Op het einde liepen we bijna verkeerd, een iets minder duidelijke signalisatie deed ons bijna twee keer de toer doen, wellicht met opzet om zeker te zijn dat we de boodschap hadden begrepen.😀
We aten iets kleins in hun veganistische restaurant, veel wilden we niet eten want we gingen later op de avond naar een pizzeria, althans dat was de bedoeling...
We komen hier nog wel eens terug en dan trekken we wat meer tijd uit om het kasteel te bezoeken.
We hadden beter voluit gegeten in Radhadesh want de pizzeria (La Carretta) in Hotton waar we
onze zinnen hadden opgezet was volzet, afhalen ging ook niet wegens de
drukte...de enige pizzeria met vegan pizza op de kaart, 5 verschillende
dan nog, uniek in de streek.
Zaterdagavond zijnde hadden we beter gereserveerd maar we weten niet altijd op voorhand wanneer we gaan eten...
De eerste dag in de Ardennen was goed meegevallen, voor de volgende dag hadden we een rustige wandeltocht in gedachten...
Het was zondag en we zouden een rustige wandeling langs een kabbelend riviertje maken.
In de Vallei van de Hoëgne stroomt de gelijknamige rivier, een zijrivier van de Vesder.
Mijn idee van een rustige wandeling lag al snel in duigen toen we de straat inreden waar de route begint, een kilometer ver auto's langs de weg, een overvolle parking aan het startpunt in Jalhay...gelukkig heeft onze Smart niet veel plaats nodig en konden we toch op de parking.
Een leuke bijkomstigheid is dat je door de rivier moet rijden om op de parking te raken, meer dan 10 cm water is het niet.
Naast de parking bevindt zich een brasserie waar er buiten werd gedronken en gezongen dat het een lieve lust was, ik wou al terug weg...
Gelukkig was het alleen druk rond die parking, blijkbaar kwam niet iedereen om te wandelen.
De rivier die speelt met de rotsen, veroorzaakt mooie watervallen en kleine vijvers.
Dit is één van de mooiste wandelingen in de Ardennen, wat vergelijkbaar met de Ninglinspo.
https://ardennen.nl/…/hoegne-een-mooie-wandeling-in-de-ard…/
Met de nodige rust- en fotopauzes deden we er toch 4 uur over, erna uiteraard een streekbier op het terras van de brasserie, het was er inmiddels rustiger geworden.
Na de wandeling in de vallei van de Hoëgne reden we richting Eupen,
op onze route lag het dorpje Limbourg dat we reeds een paar keer
bezochten tijdens eerdere uitstapjes.
We hadden niet veel tijd want om 18u hadden we gereserveerd in Eupen voor het avondeten, ik nam toch enkele foto's.
 |
| Place Saint-Georges |
De gotische kerk van Saint-Georges maakt deel uit van een architecturaal erfgoed dat je onderdompelt in de middeleeuwen.
Limbourg was de hoofdstad van het hertogdom Limburg dat omstreeks het jaar 1000 werd gesticht.
De stad had de reputatie onneembaar te zijn en was daardoor van groot strategisch belang.
Place Saint-Georges heeft een achttiende-eeuwse karakter. De pittoreske steegjes zijn met keien uit de Vesder geplaveid.
Het plein is geklasseerd als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië.
De vijftiende-eeuwse kerk is bijzonder, vanop het plein te zien niet zo uitzonderlijk maar aan de achterkant heeft ze de allure van een kathedraal, héél indrukwekkend!
https://nl.wikipedia.org/wiki/Limburg_(Belgische_stad)
Au Goût du Jour richt zich deels op een vegan publiek, ze hebben standaard een 100% plantaardige menu op de kaart en organiseren vegan avonden, bovendien was de bediening heel vriendelijk, hier komen we zeker eens terug als we in de buurt zijn.
Na het etentje reden we de grens met Duitsland over en hielden halt in het schilderachtige stadje Mönchau.
Het hotel was een 16e-eeuws schitterend gebouw midden in de stadskern.
Over het hotel kunnen we kort zijn: basic (voor ons is dat ok) en onvriendelijk (niet ok!).
Gerund door een ouder koppel en ze hadden er duidelijk die dag geen zin in.
We kwamen toe om 20:45u, inchecken kon tot 21u.
Nadat Martine een paar keer voorzichtig op de bel had getikt gaf ik
drie stevige patatten op de bel en kwam de vrouw met veel tegenzin ons
inchecken...haar gezicht tot op de grond.
Het was gelukkig de goedkoopste overnachting van de reis...
WIFI bleek extra betalend te zijn maar ik vertikte het om één cent meer te besteden in dit hotel.
Onze app vond aan het gemeentehuis wel geschikte palen maar het was al donker en er moest een app worden geïnstalleerd...aanvankelijk lukte dit niet.
We hadden ook geen zin meer in het gedoe...dat zouden we de dag erna wel fiksen, wat ook lukte.
We gingen dan in de voormiddag de stad verkennen terwijl de auto aansterkte.😏
Jacky De Reviere
20/09/2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten