Haspengouw - Ardennen - Eifel, Moezel & Rijn - Limburg: September 2020 Deel 5: Limburg

Deel 5: Limburg

Na het uitchecken bij Eifelblümchen reden we door naar Nederland.
We zouden deze dag meer dan 200 km rijden dus gingen we opladen onderweg in Maastricht waar we ook zouden ontbijten.
Bij het inrijden van Nederland waande ik me door de holle wegen en de hoge heggen eventjes in Cornwall of Wales...

In Maastricht werd er opgeladen, laadpalen genoeg hier.
Nederland staat véél verder wat dat betreft.
We parkeerden ons in de buurt van het bijzondere Bijzonder waar we zouden ontbijten.
Iemand vond het nodig zijn Mini te parkeren op een oplaadplaats maar ik wist dit te omzeilen door me verticaal te parkeren, met een Smart raak je overal in.
Dat ik daarmee de Mini vast zette kon me geen moer schelen, een mens moet soms zijn plaats opeisen!

Bijzonder viel heel goed mee, we aten er een heerlijk ontbijt, ik ging voor de "In Dromenland".
https://bijbijzonder.com/menu/
Gelukkig veranderde de droom niet in een nachtmerrie en had de Mini ons niet aangereden, ik had voor de zekerheid zijn nummerplaat genoteerd, men weet maar nooit...
We hadden een bezoek gereserveerd aan het fort van Eben-Emael om 13:45u, we moesten ons een uurtje bezig houden in Maastricht, de auto parkeerden we nu wel op een andere plaats.

Het viel ons op dat corona hier niet zo aanwezig is in het straatbeeld, steek je de grens over met Nederland en je komt wat dat betreft in een andere wereld terecht, letterlijk en figuurlijk een verademing.

Maastricht

Dan naar het beroemde fort, in 2001 ben ik er eens met de fiets naartoe gereden als onderdeel van een fiets trektocht maar toen stond ik voor een gesloten deur, ditmaal stonden we op de bezoekerslijst.

Het Fort van Eben-Emael, even ten zuiden van Maastricht, werd gebouwd tussen 1932 en 1935 en was één van de grootste en sterkste fortificaties van Europa en als oninneembaar beschouwd.
Het maakte deel uit van de buitenste oostelijk gelegen fortengordel rond Luik, gebouwd in het Interbellum.

Het werd ondergebracht in een mergelberg, er zijn drie niveaus, een kazerne voor 1200 soldaten, een 5 km ondergronds galerijenstelsel en 17 gevechtsbunkers.
De spectaculaire en innovatieve aanval op het fort op 10 mei 1940 door een Duitse elite-eenheid van paratroepers, was het tragische begin van Wereldoorlog II voor West-Europa.
De praktijk toonde dat de hoge Belgische verwachtingen van het fort onterecht waren.

Op 10 mei 1940 slaagden 86 Duitse Fallschirmjäger erin door verrassing, snelheid en innovatieve militaire technieken (gebruik van zweefvliegtuigen en toepassing van een nieuw wapen: de holle lading) om in een "dode hoek" (namelijk boven op het fort) te landen en het geschut van het fort in vijftien minuten uit te schakelen.
Na anderhalve dag belegering moest het fort capituleren..
Op de foto rechts onderaan: de holle lading bom.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Fort_Eben-Emael
Het bezoek voldeed aan de verwachtingen, ook al was niet alles te bezichtigen verbleven we toch meer dan twee uur in en rond het fort.

Het avond eten nuttigden we op het AMA-fest / Alternative Music for Animals in Genk, een vegan beurs / muziekfestival ten voordele van Animal Rights waar we een uurtje verbleven en de buik vulden met enkele lekkere snacks.
De concerten konden (onterecht) door het corona gedoe niet plaats vinden zodat het een gewone vegan happening was met kraampjes en eet standjes
En toch zouden we deze avond nog een concert beleven.
Dirk Serries die ik reeds een half leven ken én volg gaf een uniek ambient concert voor de intimi in een loods in Stramproy, even over de grens met Nederland.

Voor het zover was hadden we nog even tijd om ons op te frissen in B & B De Vliegende Vlinder in Nederweert waar we overnachten.
Gerund door een kunstenares die het huis kocht om haar kunst tentoon te stellen, het is dan ook één grote kunstgalerij tot op de slaapkamer.
Na het concert sloten we de dag af met een lekker gekoeld flesje witte wijn, gekocht bij Biobron op de vegan beurs en de laatste afl. van Outlander.
Het was een mooie dag geweest en het werd alsmaar warmer, en ik die dacht dat we aan het eind van de zomer waren...

De volgende dag werd het heel warm, 30°C en dus een ideale dag om ondergronds te gaan.
Dat deden we in de grotten van het mergeldorp Kanne, een deelgemeente van Riemst dat ligt aan de Belgisch-Nederlandse grens en bij de rivier de Jeker en wordt in tweeën gespleten door het Albertkanaal.
We parkeerden ons onder de brug waar we tevens konden opladen, handig want zo moesten we minder opladen in Bocholt waar we deze avond gingen eten.

Reeds voor de Romeinse Tijd werd in deze regio reeds mergel ontgonnen voor bemesting van landbouwgronden.
Rondom de 14e eeuw kwam de ondergrondse mergelwinning op gang om te gebruiken als bouwsteen.
Zo ontstonden er te Kanne kilometers aan ondergrondse gangenstelsels.
Mergel is eigenlijk een zachte kalksteensoort.
Tevens zijn het ook geen natuurlijke grotten maar door de mens gegraven groeves.
Een juistere benaming is dus kalksteengroeve.

Die kalksteen is ongeveer 70 miljoen jaar geleden afgezet op de bodem van een ondiepe subtropische zee, de Krijtzee.
In die Krijtzee leefden ontelbare dierlijke levensvormen, veelal opgebouwd uit een kalkskelet.
Na hun dood zakten ze naar de bodem en vormden met hun kalkskelet, laagje op laagje, een tientallen meters dik sediment dat kalksteen of mergel wordt genoemd.
De mergelgroeve van Kanne is een van de mooiste en origineelste kalksteengroeven waar die bouwsteen ondergronds gewonnen is.
Het totale gangenstelsel bedraagt maar liefst 16 kilometer.
Al deze gangen zijn met eenvoudige gereedschappen als zaag, houweel en beitel door de blokbrekers uitgezaagd en gebroken voor de winning van bouwsteen.

 

Zo ontstond een ondergronds landschap met hoge gangen, plaatselijk meer dan 8 meter. 

De sporen van de voormalige blokbrekers, zoals werkfronten en opschriften, zijn nog ruimschoots aanwezig.
De temperatuur in de grotten bedraagt continue 11°C en biedt voor duizenden vleermuizen een overwinteringsplaats.
De constante temperatuur en hoge luchtvochtigheid lenen zich uitstekend voor de teelt van champignons maar ook om bier en wijnen te laten rijpen.

Dat was ook brouwer Pierre Celis niet ontgaan en hij ontwikkelde rond de eeuw-wisseling het Grottenbier.
Het bier werd gebrouwen te Watou, maar de nagisting op de fles gebeurde in de mergelgrotten van Kanne.
De constante temperatuur en het unieke klimaat zorgden voor een goede smaakontwikkeling met een unieke toets.
Tijdens de rondleiding kregen we de kans om grottenbier te proeven, we hadden een uitstekende gids en kregen een extra glas.

Het was voor de tijd van het jaar drukkend warm en we reden na dit bezoek direct door naar de B & B in Bocholt.
Meer dan op restaurant gaan en wat chillen op de kamer of in de tuin gingen we niet doen.
Dageraad B & B is gelegen in Bocholt in een prachtig landelijk pand..
Het was onze laatste overnachting en we wilden in schoonheid eindigen.

Na even te rusten op de kamer (we kregen "kuiken" toegewezen), reden we door naar het centrum van Bocholt waar we eerst de auto aan de laadpaal hingen.
Morgen was een rit van 235 KM voorzien dus ik wou dat hij vol geladen was.

3.5u oplaadtijd wees het dashboard aan, dat moet lukken om die tijd te overbruggen met een korte wandeling langs het kanaal en erna te gaan eten.
Op ons pad troffen we een "weerstation" aan en een kunstproject waar de ambachten van de streek werden verbeeld.

 
Erna gingen we dineren bij Zus en Zo.
Daar staan meerdere plantaardige gerechten op de kaart.
Dit restaurant bleek een uitstekende keuze te zijn, van apero tot en met het heerlijke dessert (met zelfgemaakt vegan ijs).
https://www.zusenzorestaurant.be/ 

 

Dit was echt genieten en een volwaardige bijna-afsluiter van de reis, morgen was niet meer voorzien dan "op een zo aangename mogelijke manier thuis raken".

Met een volle buik en dito batterij reden we terug naar de B & B Dageraad.

Na een goede nachtrust waren we klaar voor de terugreis, eerst het lekkere ontbijt naar binnen werken.
Hier staat iemand in de keuken die thuis is in de vegan keuken, mijn eigen scrambled tofu is lekker maar deze was nog beter, zeker met die pikante worst erbij, en dan die zelfgemaakte "tonyn"salade en de pecan ontbjtkoeken...en al de rest die ik niet vermeld, niet alles staat zelfs op de foto's...het beste ontbijt van de reis!

Ik was nieuwsgierig en kwam te weten dat de dochter des huizes vegan is en verantwoordelijk is voor de heerlijke gerechten.
Hier komen we zeker terug! EVA-leden hebben er 10% korting.
https://www.evavzw.be/nieuws/citytrip-vegan-eigen-land 
https://www.dageraadbb.com/

Na het zéér geslaagde bezoek aan Bocholt stond enkel nog de terugtocht op het programma, maar de dag was jong en bloedheet, zeker voor midden september.
Met temperaturen boven de 30°C gingen we de dag afsluiten aan zee.
Van Limburg naar Zeeland in één ruk ging niet zonder een oplaadbeurt tussenin, dus in het stadje Hulst vonden we een nodige verfrissing in de vorm van een fris streekbier terwijl de auto bij laadde, alleen jammer van dat uur file op die ellendige Antwerpse ring...
Gelukkig worden de autoritten aangenamer met muziekjes van Penguin Café Orchestra, Dusty Springfield, Nick Drake, Serge Gainsbourg, Nino Ferrer, Ansatz Der Machine, Brian Eno, Boards of Canada en honderden andere sfeermakers.

We hadden toch nog een paar uur aan zee tot de zon erin onderging.

In Maldegem passeerden we in de late avond een pizzeria die nog open was.
We kwamen op heel wat publieke plaatsen zoals musea, forten en kastelen waar  geen mens te zien was, ook in deze pizzeria waren we helemaal alleen...
Geen wijn of bier verkrijgbaar, wellicht geen drankvergunning dus het werd een cola met een pizza zonder kaas, meteen ook onze laatste halte van een bijzondere rondrit.

Jacky De Reviere

25/09/2020