Cornwall - Wales: Day 9

Day 9: Mystical Glastonbury & A Wookey Hole Evening

26/08/2019
De Egyptische Goden hadden goed gewaakt over mij, ik had goed geslapen maar Martine minder, Anubis en co hadden maar half werk verricht...
Ik was iets vroeger wakker en nam nog een kijkje in de meditatieruimte van Camelot Retreat.
Er lag een editie van het lokale krantje The Oracle, The unique guide to what’s on in holistic Glastonbury.
Meteen in de juiste sfeer voor een dag in deze bijzondere stad. 
Martine was ondertussen nog even aan de ochtendrituelen bezig in de prachtige badkamer.

Het was 9u en tijd voor het ontbijt. De heerlijke geur van het geroosterde brood scherpte de honger en goesting aan voor een lekker ontbijt.
In de ontbijtkamer stond een uitgebreide boekenverzameling met de meest vreemde boeken.

Sommige waren van zo een lichtheid dat ik vreesde dat de boekenkast ieder moment zou beginnen zweven.
Het ontbijt was ok maar ook niet meer dan dat.
Het meisje gaf wel wat uitleg maar we moesten alles zelf doen, genoeg plantaardige alternatieven in de frigo en het brood dienden we zelf te roosteren.

Dit vonden we natuurlijk niet erg maar dat we ook de afwas moesten doen vond ik er toch wat over.
Van deze B & B had ik toch ander brood verwacht dan het typische warenhuisbrood uit een plastic zak.
We zaten niet alleen aan de ontbijttafel, we deelden die met een vrouw maar een meerwaarde was ze niet, een gesprek aangaan was moeilijk met iemand die enkel oog had voor de ochtend TV, televisie-gekwebbel kan ik sowieso maar matig appreciëren tijdens het ontbijt.

Het medium was nog steeds niet komen opdagen en wij stelden er ook geen vragen over.
Na het uitchecken reden we naar één van de bijzonderste parkings die je zich maar kan voorstellen.
We gingen de Tor bezoeken, en die parking ligt op wandelafstand.
Geen betaalautomaten hier, je ticket dien je aan te kopen in de Drapers Factory, een schoenenfabriek, daar krijg je na betaling aan een bureau een briefje om in de wagen te leggen, only in Glastonbury... 
We kenden het systeem van vorig jaar toen we ons hier ook parkeerden.

Glastonbury Tor

Op weg naar de Tor zagen we mensen autokoffers vol plastieken bidons vullen van het Heilige Water dat er uit de eeuwenoude Bron van de Kelk stroomt en die is gelegen aan de voet van de Glastonbury Tor. 
Deze bron is zeer actief en heeft nog nooit drooggestaan. 
Het water is rijk aan ijzer en daardoor rood van kleur, het zou geneeskrachtig zijn. 
Dit zou de plaats zijn waar de Kelk van het Laatste Avondmaal (Heilige Graal) begraven ligt. 
Sommige pelgrims, zoals aanhangers van natuurgodsdiensten, vereren de bron als het vrouwelijke aspect van de godheid, terwijl de Glastonbury Tor voor hen het mannelijke aspect vertegenwoordigt.
We hadden geen bidons mee, de wijn- en biervoorraad in de auto was voor mij persoonlijk minstens even heilig.
Ik kwam er wel een goede oude vriend tegen, een basset van 12.5 jaar oud en in uitstekende conditie!
De eigenaar wist ons te vertellen dat het beestje nog nooit een inenting had gekregen...

De Glastonbury Tor is een heuvel die even buiten de bebouwde kom van de stad is gelegen. 
Op de heuvel, die oprijst uit het vlakke land, prijkt de St.-Michaels toren, het enige overblijfsel van een verdwenen kerk uit de 14e eeuw. 
Het lijkt vreemd om te denken dat deze toren niet altijd op de Tor heeft gestaan. 
Hij verving een kerk dat verwoest was door een aardbeving, daarvoor maakten de Romeinen gebruik van deze heuveltop.
Tijdens de Reformatie, toen Glastonbury Abbey werd onderdrukt, was de toren getuige van een vreselijke scène. 

De laatste abt van Glastonbury Abbey, Richard Whiting, werd hier samen met twee van zijn monniken in 1539 opgehangen en gevierendeeld.
Een spiraalvormig pad, dat loopt naar boven, spreekt sterk tot de verbeelding van sommige bezoekers die menen dat dit de resten zijn van een eeuwenoude Trojaburg, een door mensen gemaakte steenformatie in de vorm van een labyrint, gemaakt van losse stenen. 
Maar het kan ook een overblijfsel zijn van aangelegde terrassen voor landbouw. 
 

Archeologen ontdekten er restanten van een fort uit de 5e eeuw, wat dan weer in verband gebracht werd met koning Arthur...
Het was vandaag wat mistig en het zicht vanop de Tor was matig.
Twee meisjes zegenden elkaar in met wierook. 

Het is een speciale plaats en je bent er nooit alleen, mensen verzamelen, bidden en mediteren er.
Deze iconische heuvel is al eeuwen een spirituele magneet, zowel voor heidenen als christenen.
Bij het vertrekken zag ik enkele mensen een heel instrumentarium naar boven brengen bestaande uit klankschalen en heel wat percussie, er wordt dus ook muziek gespeeld.
De plaats heeft een hoog love, peace & happiness gehalte.
A peaceful place and there were girls with flowers in their hair.
Binnenin de toren begon een meisje spontaan te zingen in een voor ons onbegrijpelijke taal, moet er nog sfeer zijn...
Again, only in Glastonbury...

https://www.youtube.com/watch?v=BuUiMZspM2Y&feature=youtu.be 

Het was omstreeks 11:30u toen we terug beneden waren, even later parkeerden we ons op de parking achter High Street en namen een ticket tot ongeveer 15:30u, dat moest volstaan om de ongewone winkels van deze bijzondere straat te bezoeken. 

Glastonbury is over de hele wereld beroemd om zijn vredelievende, alternatieve sfeer, evenals zijn muziekfestival.
Ook is het een belangrijke heilige plaats en bedevaartsoord.
Dit zorgt voor een bijzonder amalgaam van bezoekers.
Volgens de overlevering zou dit de plaats zijn waar het Keltische christendom ontstond nadat Jozef van Arimatea zich hier gevestigd had. 
Tevens zijn er ter plaatse verwijzingen naar de Heilige Graal en de legende van koning Arthur. 
Glastonbury was mogelijk reeds bewoond in de prehistorie. 

Veel meer ga ik niet vermelden over de stad, vorig jaar waren we hier ook en bezochten toen Glastonbury Abbey, Chalice Well en tevens ook High Street.
Via deze link, onze ervaring en heel wat foto's:
https://lievernaarhetnoorden.blogspot.com/2018/05/engeland-schotland-2018-day-3-4.html

Volgende foto's geven een beeld van de hoofdstraat van de stad.

Ook de gezellige zijstraatjes mag je zeker niet overslaan.

Heel wat eetgelegenheden ook, het ontbijt deze ochtend was niet van die aard dat we er een hele dag mee verder konden.
We stapten binnen bij Excalibur, een restaurant met uitsluitend lokale, biologische en 100% plantaardige gerechten op de kaart.
Ik opteerde voor de Knight's Feast pizza en Martine nam het belegde zuurdesem broodje Lancelot.
Beide vielen heel goed in de smaak.
Ik proefde er ook voor het eerst Cannabia, een cannabisbier, het eerste in zijn soort dat legaal op de markt is gebracht. 
Het was heel lekker, stukken beter dan het doorsnee bruine vocht dat ze in dit land bier durven noemen.
Excalibur zal wel een vast adresje worden tijdens toekomstige bezoekjes:
https://www.excaliburcafe.net/menu

De tocht langs winkels en boetiekjes werd verder gezet.

De binnenkant van de winkels zijn een overdaad van geuren en kleuren.

Het slenteren was een marteling voor mijn rug en het laatste half uurtje bracht ik zittend door, je verveelt je geen moment in deze merkwaardige stad.
Waar vindt je nog echte heksen in de straat? 
Again, again, Only in Glastonbury...
En waar staan er dergelijke houten speelgoedkastelen in de etalage? 
High Street zat erop, voor mij zat het wandelen er sowieso op.
De rest van de dag zouden we het rustig houden.

We bezoeken niet zo snel een stad, het platteland met zijn wilde natuur spreekt ons meer aan, maar een dag in dit stadje doorbrengen slaan we niet af.
Het ligt dan ook op de route naar Wales waar we naar op weg waren.
Martine had deze ochtend een kamer geboekt in het Wookey Hole Hotel.
Een hotel dat gelinkt is aan de gelijknamige grotten, de grotten schijnen wel mooi te zijn, helaas hebben ze er een soort pretpark van gemaakt compleet met prehistorische dieren en al.

Ik had geen behoefte aan joelende kinderen, noch aan mammoeten en dinosaurussen die me op de hielen zaten.
Ik wou gewoon een rustig hotel, een beetje chillen, wat aan het verslag schrijven en héhé, ik had een topbiertje uit mijn houten kistje gehaald dat nu al de hele tijd als een geheime lading meereist.
Het zou een toffe schrijfavond worden dacht ik zo bij mezelf.
Eerst wat op het bed liggen...ik lag nog geen twintig seconden neer en daar ging het brandalarm al af.
Normaal denkt een mens dan dat het brandt, daarvoor dienen die dingen nu éénmaal.
Ik echter kon alleen maar denken aan de Fawlty Towers aflevering The Germans en die avond toen we in 2016 in een minder goed hotel een hilarische avond beleefden:
https://lievernaarhetnoorden.blogspot.com/2016/07/schotland-2016-skye-outer-hebrides-ben_13.html 

Ook deze keer stoorde ik me niet aan het brandalarm, dat passeert wel en inderdaad na een tijdje kwam de rust terug.
We besloten te gaan eten aan de overkant in The Wookey Hole Inn, ze zouden vegan friendly zijn wat inderdaad zo bleek, tot in de details weet ik het niet meer maar het was bijzonder lekker, één van de lekkerste maaltijden van de reis, super vriendelijke bediening ook.

Terug op de kamer kon ik eindelijk eens deftig doorschrijven aan het eerste verslag van deze reis, er was een bureau, een prima WIFI-verbinding en voor de voorlopig laatste dag in Engeland had ik speciaal deze Tynt Meadow Trappist Ale voorzien.
Een koelkast was er niet op de kamer maar door het flesje een tweetal uur in koud water te leggen had het de ideale temperatuur.
Tynt Meadow is een bier van hoge gisting met een alcoholpercentage van 7,4%. 
Het is het eerste Britse trappistenbier en wordt gebrouwen in de brouwerij van de abdij van Mount Saint-Bernard in Coalville (Leicestershire). 
De monniken ruilden enige jaren geleden de melkveehouderij voor het bierbrouwen en dit bleek een gouden zet.
Een echt lekkere trappist en zonder twijfel het beste Engelse bier dat ik tot nu toe dronk, ik ervoer een binnenpretje toen ik dacht aan de mensen in de hotel-pub die aan een ongetwijfeld flauw biertje zaten te slurpen.

 
Morgen naar Wales, het weer zou wat veranderen, iets kouder ook.
Tijd voor wat meer grijs en motregen, een mooie gedachte om de slaap aan te vatten

Jacky De Reviere
9/09/2019