Dag 5: De vochtige bossen langs de Braan en Ossian, het kind van een man en een hertenvrouw
De dagen vol zon lijken voorbij, de komende dagen worden grijs en fris, of eerder normaal voor de tijd van het jaar, gisteren was het 23° C, vandaag 10 graden minder, ideaal wandelweer dus.
Een foto genomen vanuit ons verblijf op The Field Shelter.
Vandaag gingen we naar Dunkeld, een stad met een geschiedenis die terug gaat tot de 9e eeuw.
Onderweg passeerden we Edradour Distillery, bekend als de kleinste traditionele distilleerderij in Schotland.
Tien jaar geleden bezochten we deze distilleerderij maar momenteel is dit niet mogelijk door een gebrek aan personeel.
In Dunkeld aangekomen gingen we eerst iets eten, het was middag en besloten binnen te stappen bij Z’s Bistro and Terrace Garden, een restaurant gelegen in het Atholl Arms Hotel.
Ze kregen een onderscheiding als het meest hondvriendelijkste hotel, honden krijgen hier een gelijke behandeling als hun baasjes.
We hoorden de baasjes de Sunday Roast bestellen, er is ook keuze uit aangepaste drankjes en ijsjes.
Het verschil met het doorgaans hondsonvriendelijke restaurantbeleid in België kan niet groter zijn.
Een Guinness en een Garden Vegetable Pizza voor Martine en een Aspall Cider, een Tomato and Roast Red Pepper Soup en een Plant Based Burger voor mij.
Wij kregen wel geen kussentje zoals het hondje naast ons...
Het smaakte ons, de extra calorieën stappen we er straks wel af.
Dunkeld is het startpunt van vele wandelingen zoals de Hermitage, één van de oudste toeristische attracties in Schotland.
Gesitueerd langs Braan River in een prachtig bos dat toebehoorde aan de Hertogen van Atholl.
Dit is een prachtige wandeling door een feeëriek bos, de constante vochtige omgeving langs de rivier zorgt ervoor dat er heel veel mos en varens zijn, ze groeien zelfs op de boomstammen.
Rechts op de foto staat Ossian's Hall, een folly gebouwd door de schoonzoon van de 2e hertog.
Het gebouw zorgt ervoor dat je de waterval van de Braan pas hoort en ziet als je de tweede kamer met terras instapt.
Een unieke ervaring, een folly is doorgaans een onnuttig gebouw maar dit is toch wel bijzonder en functioneel.
Banken die aan iemand zijn opgedragen kom je vaak tegen langs populaire wandelingen, Mairead & David McKenzie, we vergeten jullie niet, Another sun will rise!
De echte grot bevindt zich in Glencoe, dit is een replica.
Deze grot is de geboorteplaats van Ossian, de zoon van de Ierse krijger Fionn Mac Cumhaill en Sadbh.
Een druïde genaamd Fer Diorich was verliefd op Sadbh, ze wees zijn liefde af en daarom sloeg de druïde haar met zijn toverstok van hazelaar en veranderde haar in een hert.
Mac Cumhaill jaagde met zijn honden op een hert, maar merkwaardig genoeg weigerden zijn honden het hert in te sluiten zodat Fionn het kon doden.
De twee werden verliefd en al snel was Sadbh zwanger.
Fer Diorich voelde zich bedrogen en veranderde haar opnieuw in een hert!
Ze keerde terug naar het wild en bracht een zoon ter wereld, genaamd Ossian wat Klein Hertje betekent, in een grot hoog boven Glen Coe.
Het verliefde koppel heeft elkaar nooit meer terug gezien, maar Fionn zou zijn kind zeven jaar later terug vinden op Benbulbin, een berg in Ierland.
Echt gebeurd!
We keken even rond in de grot maar zagen toch geen kribbetje staan...
De tocht ging verder en bij Rumbling Bridge stortte de Braan zich nogmaals via een waterval naar beneden maar op foto is dit niet zo goed te zien.
Het pad liep verder afwisselend door natte bossen en open velden.
Zoals gewoonlijk deden we er veel langer over dan aangegeven, rond 16u30 waren we terug op het vertrekpunt.
We reden de River Tay over en bezochten de kathedraal van Dunkeld, de oudste delen dateren uit de 13e eeuw.
Het is deels een ruïne maar er is een renovatie aan de gang.
Het gerenoveerde deel wordt opnieuw gebruikt als kerk.
Wat minstens even interessant is zijn de indrukwekkende bomen in de omliggende tuin die werden aangeplant in de 18e eeuw.
Om hun grootte te duiden, check onderstaande foto met Martine tussen twee kolossen.
De tuin loopt tot aan River Tay waar we een goed zicht hadden op de brug waar we vandaag reeds een paar keer over reden.
En er waren ook konijntjes!
Martine merkte op dat aan de achterkant van de kathedraal een heel bijzondere boom staat, daarvoor dienden we door het dorp te stappen met o.a. een pottenbakkerij genaamd Going Pottie, de samenleving hier is doordrongen van Britse humor.
Die bijzondere boom is een lariks, de enige overgebleven Mother of Larch.
Bijna 300 jaar geleden werden vanuit de Tiroolse bergen vijf lariksen naar Schotland gebracht.
De
bomen werden beroemd als de zaadbron voor de grootschalige
aanplantingen op de hellingen rond Dunkeld door de Hertogen van Atholl in
de 18e en 19e eeuw.
De zaden van deze vijf bomen zorgden voor 27 miljoen nakomelingen!
Het was nog te vroeg voor het avondeten en we namen een kijkje in The Beatrix Potter Garden, de schrijfster verbleef tijdens haar jeugd in deze streek en er is een permanente tentoonstelling aan haar werk gewijd.
Die was reeds gesloten, maar zo erg was dit niet.
In 2022 bezochten we haar huis in Lake District en een tentoonstelling.
We wandelden even door de tuin met stenen beestjes.
Dunkeld heeft heel wat mooie typisch Britse gebouwen zoals dit hotel rechtover de tuin.
Op de terugweg stopten we in Blairgowrie, we aten er heel lekker in The Old Cross Inn, een pub-restaurant waar we een aantal lekkere sharing gerechten aten.
Morgen zouden we verkassen naar Skye.
Dag 6: Door The Highlands op weg naar Skye
De dag begon met een ochtendwandeling op het terrein van The Field Shelter, de zon liet het nog even afweten maar lang zou het niet grijs blijven.'s Ochtends komen de herten heel dichtbij en vandaag was het niet anders.
Het verblijf hier was goed meegevallen, ik schreef voordat we vertrokken een positieve review op Airbnb en Happy Cow.
Na het uitchecken reden we naar Pitlochry voor het ontbijt, of eerder lunch want toen we daar aan kwamen was het bijna middag.
Alhoewel de dagen op Skye weinig zon voorspellen kocht ik me in The Mountain Warehouse toch maar een nieuwe zonnebril.
Ontbijten deden we opnieuw bij Jessie's en het was niet deze dagsoep.😁
We reden door de zwaar bewolkte Cairngorms.
Aan de befaamde Dalwhinnie Distillery namen we de afslag naar Spean Bridge, op weg naar Skye.
Het was een mooie tocht door The Highlands, we stopten regelmatig om de benen te strekken en een foto te maken, zoals de Laggan stuwdam uit 1934 en een eind verderop Loch Lochy.
En voor een pint op een terras hadden we ook tijd, Skye bier valt nog goed mee, laag alcoholgehalte wat goed uitkwam als chauffeur.
Ook hier worden de hondjes niet vergeten.
En het fotogenieke Eilean Donan Castle ligt uiteraard ook op de weg.
In Portree hielden we halt om Indiaas te eten bij Prince of India, lekker en spicy.
Halfweg het diner merkte Martine een bordje in het restaurant op dat er, wegens een defect aan het betaalsysteem, enkel cash kon worden betaald.
Ik vond het verdacht dat ze een vooraf aangemaakte en geplastificeerde mededeling hadden van dit defect en dat ze dit ook niet zeggen bij het binnen komen.
We vroegen hierover meer info en zeiden dat we geen cash bij hadden en niet veel tijd hadden om een bankautomaat te zoeken...plots kon er wel met Visa worden betaald.
Een groepje toeristen, die het bordje niet opmerkten, stond bij het afrekenen aan de kassa voor een voldongen feit en één van die mensen werd de stad ingestuurd om cash af te halen.
Toen wij betaalden leek het wel alsof het een om drugstransactie ging, de man achter de kassa nam onze kaart en stiekem regelde hij de betaling onder de toonbank, ondertussen nauwlettend de toeristen in de gaten houdend die aan het wachten waren achter hun vriend die om cash was.
Na het verlaten van het restaurant zagen we de man door de stad lopen...het zal wel zo zijn dat het voor handelaars interessanter is om cash te aanvaarden, handje contantje zonder vadertje staat en minder kosten aan de firma van het betaalsysteem, maar ze kunnen ook gewoon vragen om met cash te betalen.
Dit was niet respectvol naar klanten toe.
We reden verder naar Stein, de plaats waar dinsdag de excursie naar St. Kilda begint, ik wilde het daar eerst eens bekijken, we dienen er al heel vroeg te zijn en willen zeker de boot niet missen.
De vijf volgende overnachtingen verblijven we in B & B Sgarbh Lodge in Glendale, een dorpje in het uiterste westen van Skye die je bereikt door vanuit het stadje Dunvegan een half uur over slechte éénvaksweggetjes vol putten te rijden
Je spreekt dit uit als Skarrav Lodge, het Gaelische woord voor aalscholver.
Gelegen op een prachtige locatie op het meest afgelegen schiereiland in het noordwesten van Skye.
We hadden een prachtig zicht op Loch Pooltiel.
De kamer was prachtig, als verwelkoming stond er zelfgebakken gebak klaar. Dit zou de komende dagen niet anders zijn want we kennen deze B & B, in 2022 verbleven we hier ook een paar dagen.
We weten dat Colin en Sue hun uiterste best doen om ons in de watten te leggen.
Deze levenswijsheid was te lezen boven de deur.
Colin is, naast een vriendelijke B & B uitbater, ook een kunstenaar.
Zijn werken fleuren de kamers op en zijn ook te koop.
In 2020 zegden Colin en Sue hun jobs op en verhuisden vanuit Warwickshire in Engeland naar het eiland Skye met hun border collie Finn en twee katten Harry en Charlie.
Ze zijn beide pescotariër (eten nog vis) maar besloten toch om hun gasten een vegetarisch of veganistisch ontbijt aan te bieden.
Hun doel is om een plezierige en ontspannende, maar toch ethische en milieuvriendelijke ervaring op Skye aan te bieden.
Die missie is alvast geslaagd!
Morgen gingen we de bergtocht doen naar het dak van Skye, de Sgùrr Alasdair, maar het weer ziet er niet zo goed uit...
Tja, dat zien we dan wel na het ontbijt, we keken voor het slapen gaan nog een film met een wijntje erbij.
Jacky De Reviere, 5 mei 2024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten