Dag 8: The Old Man of Storr
 |
| Old Man of Storr |
Ik zocht dan maar wat info op over de berg die ik beklom en kwam er zo achter dat ik op een andere top was terecht gekomen, wat te lezen is in het vorige verslag.
5u10 en de wekker liep niet af, dus hopla, ik spring uit bed en steek het licht aan, we hadden een half uurtje om ons klaar te maken voor de grote tocht.
Martine werd stomverbaasd wakker en zei: zeg, het is nog maar 4u10!
Oops...mijn laptop stond nog op de continentale tijd en ik had me een uurtje vergist.😀
Gelukkig kon ze meteen de slaap hervatten, ik checkte ondertussen de mails en zag...dat de excursie naar St.Kilda was uitgesteld, gisteren na de bergtocht niet meer naar de mails gekeken.
Ondertussen ontving ik ook een sms van de rederij dat de overtocht niet doorging omdat de "schipper was weggeroepen".
Het weer ging vandaag nochtans uitstekend zijn, de beste dag van de week.
Sue & Colin hadden speciaal voor ons een lunchpakket gemaakt, dit stond klaar aan de deur: belegde broodjes, quiche, fruit, gebak enz...
Aargh, wisten we dit maar eerder, dan hadden we vandaag de Black Cuillins beklommen.
Maar niet getreurd, er is genoeg te beleven op Skye.
Ondertussen liep Martine haar wekker af en ik kon haar melden...dat ze verder kon slapen, wat ik dan maar zelf ook nog een paar uur deed.
De plannen werden dus gewijzigd, op deze mooie zonnige dag reden we naar het schiereiland Trotternish.
Daar bevinden zich de Quiraing (bezochten we in 2022) en An Stòr (The Storr), een berg met de bekende Old Man of Storr,
een opvallende rotskolom in de vorm van een wilgenblad die samen met
zijn buren deel uitmaakt van een reusachtige aardverschuiving.
Bij helder weer zie je hem van mijlen ver staan.
In 2016 liep ik op een regendag eens vlug tot bij de rots maar nu wilden we de volledige wandeling doen op en rond de berg.
The Storr is één van de drukst bezochte plaatsen in Schotland, ik hoorde een tiental verschillende talen op het wandelpad, Japan levert dagelijks een lading bezoekers.
Je komt hen vooral tegen op dit soort toeristische trekpleisters en geef ze maar eens ongelijk, dit gebied is van een onaardse schoonheid.
Dit is de Kathedraal, afhankelijk van waar je kijkt heeft de rots inderdaad de contouren van een kerk.
The Old Man of Storr en de Kathedraal:
Ideaal weer om hier te vertoeven, we namen de tijd om het hele gebied te verkennen.
Voor we afdaalden klom ik naar de voet van de oude man, je kan die ook beklimmen maar dat laat ik over aan de specialisten.
Een laatste blik op de oude man tijdens het dalen.
We namen een langere weg terug en passeerden het troosteloze gekapte bos.
Deze kaalkap van naaldbomen zou gebeurd zijn om inheemse soorten opnieuw aan te planten maar tien jaar later is er nog geen boom geplant...hiervan wordt niemand vrolijk.
Een blik op Loch Leathan, een loch met een stuwdam dat in 1952 de eerste algemene elektriciteitsvoorziening leverde op Skye.
Maar zowat alles zat vol, na even te wachten konden we binnen bij Misty's voor een pizza.
Zaten die wel niet zonder vegan kaas zeker...
Dan zat er niets anders op dan in de lokale winkel/benzinestation brood, hummus, chips, fruit en een fles cava te kopen, om op te eten op de kamer, een geluk dat die nog open was want om naar Portree terug te rijden had ik niet veel zin.
Een vreemde combinatie maar het smaakte ons toch op de kamer met een prachtig zicht op Loch Pooltiel.
Morgen zou het regenen maar zeker ben je hier nooit.
Dag 9: De lelijkste vuurtoren van het land
Een zonnige ochtend vandaag maar dit zou maar even duren, na de middag ging het onophoudelijk regenen, niet erg, dit hoort erbij in Schotland alhoewel ik op al mijn reizen hier nog amper regendagen heb meegemaakt.
Zoals gewoonlijk begonnen we de dag met een stevig lekker ontbijt op onze kamer in Sgarbh Lodge.
We gingen het vandaag rustig houden en wandelden in de buurt naar een vuurtoren, in de buurt waren ook de restanten van een broch te vinden.
Het was inmiddels zwaar bewolkt en lang zou het niet duren voor de eerste druppels vielen.
Op weg naar het vertrekpunt van de wandeling liepen zoals steeds heel wat schapen langs en op de weg, ook de koeien trokken zich geen moer aan van ons.
Bij Uiginish Farm waar de wandeling begon, verstopten we de auto onder een boom.
De wandeling begon en eindigde op de boerderij, we liepen richting strand, ook hier heel wat heuvels vol bloeiende brem.
Ganzen waren hier ook aanwezig, ik kreeg ze zelfs op de foto.
Na een tijd klimmen en dalen kwamen we aan op het strand, ruw en fotogeniek.
En dan kwam de vuurtoren aan Uiginish Point in zicht, op onze reizen zit er wel steeds eentje tussen maar deze is toch wel de lelijkste van allemaal.😀
Een modern gedrocht, het zal wel functioneel zijn zeker...
Van hieruit hadden we zicht op Dunvegan Castle, bezochten we reeds in 2016, de tuinen zijn prachtig.
Op de terugweg mooie baaien, het begon wel harder te regenen dus stapten we even door.
De overblijfselen van Dun Totaig lagen op de wandelroute, veel was er niet te zien.
Er bestaan veel mooiere en beter bewaarde brochs (versterkte leeftorens), deze hier was helaas niet meer dan een puinhoop, er stond ook geen bordje bij, je zag nog wel de ingang.
De Atlantische kust van Schotland is bezaaid met de overblijfselen van meer dan 500 brochs uit de ijzertijd.
In 2016 bezochten we de best bewaarde broch van het land.
Het regende meer en meer...bij de boerderij zagen we het zwarte schaap van de schapenkudde...
Op het einde van de wandeling, bij de boerderij, moesten we even door een voederplaats die meer leek op een mesthoop.
Redelijk uitgeregend kwamen we terug aan de auto.
De rest van de namiddag bleven we gezellig binnen, ondertussen kregen we bericht van de rederij dat de overtocht naar St.Kilda niet voor de eerste dagen was...dit lukte dus niet meer voor ons en we kregen ons geld terug met aftrek van 2.5% administratiekosten.
Het zal voor een andere reis zijn...
Colin bracht een gebakje, een heel lekkere Fluffy Lemon Traybake Cake.
Het regende nog steeds toen we 's avonds vertrokken naar het restaurant, de schaapjes op de weg hadden niet veel zin om langs de kant te gaan.
.jpg)
Chidakasha is afgeleid van het Sanskriet en bestaat uit twee delen: chid (bewustzijn) en akash (ruimte).
Werd sterk aanbevolen in de Happy Cow app en ook Colin en Sue hadden ons dit aangeraden.
Op slechts een paar km van de B & B is dit culinaire pareltje te vinden langs een kapot gereden éénvaksbaantje.
Men
kookt er voornamelijk met lokale biologische producten, de meeste
kruiden worden 's ochtends in eigen tuin geplukt en dat geldt ook voor
de bloemen en groenten.
Chidakasha betekent ook verblijfplaats van vrede, dat gevoel overheerste hier.
De gerechten waren bijzonder smaakvol, dit was een super gezonde en lekkere maaltijd dat ook nog eens mooi werd gepresenteerd.
Alcohol is niet verkrijgbaar, de gerechten worden geserveerd met thee, het is hier tenslotte een theehuis.
We hadden oorspronkelijk gereserveerd voor morgen maar hadden gevraagd als er vandaag nog een tafel vrij was, er had gelukkig iemand afgebeld, doorgaans zit het hier vol.
We
hadden geluk, dit was stukken beter dan in de regen op slechte smalle
wegen naar Dunvegan of Portree te rijden en we wisten dat het hier heel
goed was.
Twee nagerechten zijn niet plantaardig, de rest van het menu wel, bij het brood kregen we een kruidige olijfolie.
We namen de South Indian butternut squash, tamarind en coconut Soup; Croft kale sprout with roasted new potato, butterbean hummus, mizuna tapenade & toasted hemp seed; Baked courgette with chickpea & aubergine stew, pickled fennel, spiced quinoa and Armenian onion bread;
En als dessert Raw cashew, pear & potted strawberry tart with lemon verbena sorbet.
Steeds verrassende lekkere gerechten hier, dat het in zo een verre uithoek van het eiland toch steeds vol zit zegt al genoeg.
De wekker moesten we niet zetten, we gaan morgen als alternatief voor St.Kilda naar het eiland Raasay.
Jacky De Reviere, 8 mei 2024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten