zaterdag 9 september 2023

Schotland 2023: Dag 1-3

DAG 1: Inpakken en wegwezen

En zo vertrokken we (na afscheid te nemen van de dieren en de nodige uitleg te verschaffen aan de huisbewaarder) voor een tiende reis naar Groot Brittannië, de achtste naar Schotland.

Ditmaal via Rotterdam – Hull, een aangename rit door Zeeland naar de haven van Rotterdam.
Om 19u reden we het ruim binnen van The Pride of Rotterdam, een varend flatgebouw van 12 verdiepingen.
Na onze spullen achter te laten in de kajuit gingen we op verkenning in het enorme schip met zijn bioscoop, casino's, restaurants en bars.
Daar deed een bard waarvoor hij werd betaald: het publiek vermaken met covers van liedjes zoals California Dreaming en Teenagers in Love
 
We zochten dekking in de 
Duty Free Shop, het schip vaarde nog niet dus konden we nog niets kopen maar ik was in gedachten al een aantal flessen aan het inslaan, er waren geweldige aanbiedingen aan gin en whisky, 1 liter flessen aan halve prijs...ik was reeds mijn denkbeeldig winkelmandje aan het vullen maar Martine bracht me wat realiteitszin bij door me droogjes te melden dat we slechts 1 liter alcohol per persoon mogen invoeren naar de EU, gezien het feit dat we in Schotland wellicht een paar flessen whisky zullen kopen was het dus niet mogelijk om nu iets te kopen... de Britten hebben meer geluk, de invoerregels voor hen zijn veel soepeler.
 
Dan maar één van de bars ingetrokken, de barman kende zijn stiel en nam de tijd om ons een perfecte Margaritha en een lekker cocktail op basis van Amaretto te bereiden.
Bij het ondergaan van de zon verliet het schip, zachtjes de haven, nippend aan mijn Margarita dwaalden mijn gedachten af naar de Duty Free Shop waar de flessen nu wel gretig uit de schappen werden genomen...
De mobiele data op de smartphones werd uitgeschakeld om hoge roaming kosten te vermijden en we begaven ons naar de dinerzaal.
We hadden voor de buffetformule gekozen, het werd een lekkere curry met bhajis en rijst, aangezien er geen vegan opties waren qua dessert schoven we nog eens aan voor een bord met frieten, meer bhajis en groenten...geen vegan mayo maar gelukkig had Martine een tube veganaise in haar handtas zitten!
In de bar was de bard nu helemaal op dreef en hoorden we hem volop van Jetje geven met Go, Johnny Go!  
Elders op de boot was een karaoke aan de gang vermoedde ik, tenzij iemand betaald werd om wel héél slecht te zingen...we lieten het aan ons voorbij gaan en gingen naar onze kajuit om de rest van de fles wijn van het diner soldaat te maken bij een film.
 
De avonden op reis houden we het rustig, dan wordt de volgende dag gepland en kijken we een toepasselijke film of serie (lees: duidelijke link met Schotland), op deze eerste avond een familiefilm uit 1963.
Wat is er gezelliger dan op een rustig varend schip (de zee was heel kalm) naar een oude film kijken.
The Three Lives of Thomasina speelt zich af in het fictieve Schotse plaatsje Ineranoch en werd opgenomen in Inveraray.
Het verhaal gaat over een rosse kat, een mysterieuze heks, een dierenarts en de kinderen uit Mary Poppins zijn ook van de partij.
Ook na de film hield het kabaal vanuit de bar nog even aan maar we dommelden toch snel in, op een varend schip is het heerlijk slapen, het gezoem van de motoren wiegde ons snel in slaap.

DAG 2: Op bezoek bij harry potter

Om 6u weerklonk uit de speakers dat het ontbijtbuffet was geopend, een half uur later schoven we aan, het vegan aanbod kon beter, dit zal de komende twee weken zeker beter zijn!

We meerden een half uur vroeger aan in Hull dan verwacht, volgens de kapitein wegens een goede rugwind, dit was een meevaller gezien het uitschepen sinds de Brexit stroever verloopt.
Omstreeks 8:45u reden we met muziek van Nick Drake op de achtergrond van het schip. Muziek is er steeds bij op dit soort reizen, 12 GB op een USB stick, een mix van (neo) klassieke, vreemde folk en Keltische muziek, ambient en ander elektronisch gepruttel, de betere popsongs, field recordings en een vleugje jazz.
In deze reis zit in de eerste dagen een filmische rode draad verweven, zo was de eerste halte op weg naar Schotland, Alnwick Castle in Noord Engeland ten noorden van Newcastle.
 
 
Dit kasteel heeft een lange geschiedenis, het is de residentie van de 12e hertog van Northumberland, Ralph Percy
Het kasteel werd gebouwd rond 1100, niet lang na de Normandische verovering van Engeland. Het werd gebouwd om de noordelijke grens van Engeland te beschermen tegen aanvallen vanuit Schotland
Het kasteel is sinds 1309 in het bezit van de familie Percy
Meer info lees je hier:
https://www.alnwickcastle.com/explore/the-history Alnwick Castle verwierf vooral bekendheid doordat het meermaals als filmlocatie werd gebruikt.
The Black Adder (met Rowan "Mr. Bean" Atkinson) werd er opgenomen en de filmcrews van o.a. Elisabeth, Robin Hood: Prince of Thieves, Transformers: The Last Knight en Downton Abbey streken er neer.
 
Maar iedereen kent het kasteel natuurlijk als Hogwarts of Zweinstein, de tovenaarsschool uit de Harry Potter films.
Een gids wist ons alles te vertellen over de films die er werden opgenomen, zo kwamen we te weten dat enkel Downton Abbey het privilege kreeg om binnen te filmen. De indrukwekkende bibliotheek en traphal kwamen ons dan ook bekend voor. 
De kamers met bladgouden plafonds puilen uit van luxe en kunst, we kregen een inkijk hoe de adel leeft, door het openstellen van dergelijke kastelen komt er geld in het laatje en kunnen ze ook blijven bestaan.
Onderstaande foto's maakte ik niet zelf want dit mocht niet.
 
© Jeremy Flint
Er is heel wat randanimatie rond het kasteel, wij beperkten ons tot een drakenattractie maar je kon er ook een snelcursus bezemvliegen volgen.
Het overgrote deel van de bezoekers waren duidelijk Harry Potter fans, vooral jonge vrouwen in schooluniform die poseerden en dansten voor het kasteel.
 
  
En uiteraard was er een shop met duizenden Harry Potter items, we kochten er een 3D puzzel.
 
 
We liepen nog even door de musea van het kasteel, er lopen permanente tentoonstellingen over oorlog en opgravingen in de streek, op een binnenplein worden er middeleeuwse spektakels gehouden en je kan je er in klederdracht uit die tijd hullen.
Het was warm en een bord met een aankondiging dat de nieuwste vegan magnum ijs met aardbeismaak verkrijgbaar lokte ons naar het catering gedeelte.
Bij het verlaten van het kasteel bezochten we de ommuurde moes- en bloementuin.
 

Er is nog een grote tuin maar om die te bezoeken ontbrak de tijd,  je moet er ook extra voor betalen.
Iets voor een volgende reis gezien dit kasteel op weg ligt van de ferry die aankomt in Newcastle.

Al snel reden we Schotland binnen, iets voor 19u kwamen we aan bij Mains Farm Wigwams in Thornhill, een glampingterrein waar je kan overnachten in een afgedankt vliegtuig, boot of Seaking helicopter.

Wij hielden het bescheiden en hadden een pod geboekt.
Op eerdere reizen boekten we ook dergelijke pods en dat viel telkens goed mee, ook deze, het enige nadeel is dat je zelf beddengoed dient mee te brengen.
 

Na ons te installeren reden we naar het nabijgelegen dorpje Kippen waar we dineerden in de Kippen Inn, een restaurant met in de inkom
een papieren piano en gelukkig ook een vegan menu met meerdere keuzes.
Een eenvoudige maaltijd bestaande uit een heerlijke linzensoep en een Quarter Pound vegan burger voor mij, Martine bestelde een toast champignon en een cauliflower steak wat eigenlijk een halve bloemkool bleek te zijn, lekker maar niet top, veganaise hadden ze niet dus werd de tube boven gehaald, we klaagden niet, in een klein dorpje een menu met meerdere vegan opties...ik zie het bij ons (nog) niet zo snel gebeuren.
Terug in de pod keken we naar een film, een Schotse coming of age film uit 1980, Gregory's Girl, het is te zeggen, probeerden we te kijken want na een half uur vielen we in slaap, af en toe hoorden we de konijntjes ravotten onder onze pod, we sliepen zowaar op Watership Down!
 
DAG 3: Meer kastelen!

Ook vandaag scheen de zon volop, er was geen ontbijt bij de pod voorzien, we zouden het eigenlijk wel zelf kunnen maken want alles is voorzien om te koken maar een paar mijl verder is er Smiddy's waar ze een full English Vegan Breakfast serveren... de dag van vandaag is dit zo gewoon geworden in Groot Brittannië dat een restaurant zonder vegan opties eerder een uitzondering is, overal staat er wel op zijn minst een curry of vegan burger op de kaart.

Morgen zouden we de bergen intrekken maar vandaag hadden we twee kastelen in de buurt aangestipt om te bezoeken. 
Drummond Castle heeft een prachtige oprijlaan van wel zeker een mijl lang, borden waarschuwden ons om voorzichtig te rijden voor overstekende rode eekhoorns, we hebben er geen enkele gezien...
De landerijen van Drummond waren eigendom van de familie Drummond uit de 14e eeuw, het oorspronkelijke torenhuis werd gebouwd over een periode van meerdere jaren door John Drummond, 1e Lord Drummond van Cargill vanaf ongeveer 1490. 
 

John Drummond, 2e graaf van Perth, legde de eerste terrasvormige tuin rond het kasteel aan in de jaren 1630.
 
 
Het recentere kasteel is bewoond door Jane Heathcote-Drummond-Willoughby, de 28e barones Willoughby de Eresby, dochter én erfgename van de 3e graaf van Ancaster
Het kasteel is niet te bezoeken maar het nog intacte torenhuis van het oude kasteel wel.
Hier kwamen we toch vooral voor de mooie tuin, de tuinen komen in beeld bij de serie Outlander waar ze de kijkers proberen wijs te maken dat dit de tuinen van Versailles zijn...ook de films Man To Man en The Bruce werden hier gefilmd.
Middenin staat een unieke zonnewijzer, de originele uit 1630 die onlangs werd gerestaureerd.
 
 
Naast heldhaftige beelden en fonteinen staan er gelukkig ook grote bomen zoals enorme beuken en Sequoia Sempervirens in de tuin. En er liepen pauwen rond!

In het aanpalende bos wandelden we een beeldenroute met uit boomstammen gehakte sculpturen.

Langs de tuinmuren groeit een collectie van 19 appelsoorten en in de serres troffen we een grote verzameling geraniums aan.


We dachten de dorst te lessen aan het drankenstandje met een frisse pint maar die verkochten enkel koffie, thee of fruitsap...daar hadden we geen zin in, water voor de dorst hadden we in de auto en nee, deze is niet de onze.😁


Op naar het beroemde Doune Castle!
Een middeleeuws bolwerk gelegen in het Stirling district aan de rand van de Schotse Hooglanden.
https://www.historicenvironment.scot/visit-a-place/places/doune-castle/
Gelegen op een heuvel aan een bocht van River Teith, het werd oorspronkelijk gebouwd tijdens de Schotse Onafhankelijkheidsoorlogen in de 13e eeuw en werd militair gebruikt in het midden van de 17e eeuw en opnieuw tijdens de Jacobitische Opstanden in de late 17e en 18e eeuw.
Iedere Monty Python fan kent dit kasteel uit The Holy Grail, ook Game of Thrones filmde er en Outlander fans herkennen het natuurlijk als Castle Leoch.
 

De audiotour door Monty Python's Terry Jones en Sam Heughan (Jamie Fraser in Outlander) maakte het bezoek extra interessant.
Zo hoorden we dat op de plaats van dit enorme haardvuur in The Holy Grail een bed stond.
 

Na het bezoek wandelden we nog wat rond in de omgeving van het kasteel en kwamen we te weten dat hier ooit een belangrijke Romeinse nederzetting was, heden ligt er een cricket veld, voor de Britten een nog belangrijkere nederzetting! 
 

Aan de rivier Ardoch Burn wandelden we over de nieuwe brug die toegang heeft naar de ruïne van de watermolen.
Dit project won vorig jaar een award, voor de brug werd gebruik gemaakt van lokaal hout en duurzame praktijken om een nieuwe link te leggen tussen het verleden en het heden. https://vimeo.com/688942426/533bf2a703
We sloten het bezoek aan Doune af met een wandeling langs de rivier.
 

Het was tijd om het buikje te vullen, we reden naar Stirling en aten er heel lekker bij Nooch Bar & Kitchen.
Een recent geopend veganistisch restaurant met een heel vriendelijke bediening. 
We aten er lekker met een crème brûlée met vers fruit als afsluiter.
Het was heerlijk en ook eerlijk, we vroegen het niet, wisten het ook niet maar wie tussen 16u en 18u langs komt krijgt 10% korting...wij kwamen toe om 17:59...die korting hoefde echt niet, lekker gegeten en vriendelijke bediening, dit zouden we wel recht zetten met de fooi die achteraf werd gegeven.
Even was er paniek toen we bij het informeren naar hun bierkaart lieten vallen dat we uit België kwamen en ze dachten dat ze niets in huis hadden dat in onze smaak kon vallen, dit viel nog mee...Belgisch bier wordt nog altijd hoog ingeschat in het buitenland, de serveerster was zelf helemaal weg van Delerium Tremens die ze onlangs in Brussel dronk.
 
De eerste volledige dag in Schotland zat erop, bij onze pod wierpen we nog een blik op de bergen in de verte...morgen een mooie tocht gepland daar!


Jacky De Reviere, 9/9/2023

Geen opmerkingen:

Een reactie posten