DAG 13: Het bijna buitenaardse Staffa
Vandaag stond een excursie naar het bijzondere Staffa en de Treshnish Isles gepland.
Na de auto achter te laten op de parking in Tobermory schoven we aan bij het ontbijtbuffet in Western Isles Hotel.
We deden er ongeveer anderhalf uur over om Staffa te bereiken, tussendoor pikten we nog mensen op in Kilchoan op het Schotse vasteland.
Het goede weer zorgde ervoor dat iedereen op het dek plaats nam, de boot zette er flink vaart achter, met als gevolg af en toe een spat zeewater in het gezicht van wie te dicht bij de rand zat.
Het bleef de hele dag droog, maar niet overal.
De indrukwekkende wolkenpartijen, met een regendouche eronder, zorgden voor extra spektakel!
Net voor het aanmeren zagen we deze rots vol vogels, ben echter geen kenner om de soort te herkennen.
Bij aankomst op Staffa zagen we meteen wat een bijzonder eiland dit is!
Geen pirateneiland maar wel een pilareneiland dus, sinds de 19e eeuw is het onbewoond, er is een waterbron wat bewoning destijds wel mogelijk maakte.
Staffa werkte inspirerend op Jules Verne, zijn boek De Wonderstraal beschrijft een reis naar Iona en Staffa. Centraal in het boek staat de zoektocht naar een groene flits, die soms te zien is bij een zonsondergang.
Het surrealistische decor van de grotten op het eiland Staffa draagt bij aan het mysterieuze aspect van het boek.
Een trap bracht ons naar de grasvelden bovenaan het eiland.
In het voorjaar kan je hier papegaaiduikers spotten, nu waren er enkel meeuwen.
Een
ander bootje kwam de vorige toeristen ophalen terwijl de boot waarmee
wij kwamen een rondvaart deed rond het eiland met een paar mensen die
niet aan wal gingen.
Een groot deel van het eiland bestaat uit zeshoekige basaltpilaren die als een gordel het eiland bij elkaar lijken te houden.
Het lijkt een constructie door mensen gemaakt maar Moeder Natuur deed dit allemaal zelf.
De zee heeft gaten geslagen in de wanden van het afgelegen eiland met de 70 meter diepe Fingal’s Cave als grootste wond.
In 1772 kreeg de grot die naam door Sir Joseph Banks toen hij Staffa aandeed tijdens zijn expeditie naar IJsland.
Hij noemde de grot naar het hoofdpersonage uit een aantal epische gedichten van de Schotse dichter James Macpherson.
Daarvoor was de grot al bekend als Uamh-Binn, wat in het Schots-Gaelisch melodieëngrot betekent.
Daarvoor was de grot al bekend als Uamh-Binn, wat in het Schots-Gaelisch melodieëngrot betekent.
Na een bezoek aan Staffa in 1829 componeerde Felix Mendelssohn een concert ouverture die onder verschillende titels verscheen: Fingals Höhle of Die einsame Insel.
Nadat hij het eiland had bezocht noteerde hij meteen het openingsthema voor de compositie, het werk geïnspireerd op dit bezoek bleef bekend onder de naam Die Hebriden.
Op Mull vindt jaarlijks het Mendelssohn on Mull plaats, dit is een kamermuziekfestival met workshops en gratis openbare concerten op meerdere locaties op Mull en Iona.
Het festival is geïnspireerd door de liefde die componist Mendelssohn had voor de eilanden Mull, Iona en Staffa.
Het festival brengt jonge muzikanten samen, die aan het begin van hun carrière staan, met ervaren kamermuziekspelers.
Dit jaar vond het festival plaats tijdens de week voordat wij er waren.
Na 75 minuten werden we terug op het bootje verwacht, dit bezoek was een fantastische ervaring, de verwachtingen waren hoog maar werden helemaal ingelost!
Dit eiland leek wel buitenaards, misschien is Staffa wel een kolossaal ruimteschip dat hier duizenden jaren geleden is neergestort!
We vaarden traag langs de Treshnish eilanden, die worden beheerd door de Hebridean Trust.
Op de eilanden verblijven van mei tot juli heel wat vogels zoals papegaaiduikers (puffins), zeekoeten, alken, drieteenmeeuwen en stormvogels.
Vroeger werd hier ook aan land gegaan maar om de vogels niet te storen is dit niet meer toegestaan, ze maken hun holen in de grond en mensen blijven er dus best zoveel mogelijk weg.
We zagen zeehonden en een zeearend boven de eilanden zweven.
Rond 14:15u waren we terug aan wal in Tobermory, we deden nog enkele kleine boodschappen voordat we naar de lodge reden.
Terug bij Arle Lodge genoten we aan The Sound of Mull van een fris flesje cava. Het was ondertussen helemaal opgeklaard, in de buurt vertoefden zwarte schapen.
Dit ziet er idyllisch uit maar weet wel dat ze, net als de Highlander koeien van gisteren, bestemd zijn voor menselijke consumptie...
In de vooravond reden we terug naar Tobermory (niet zo ver van de lodge), de zon scheen nu volop, de komende dagen zou het weer warmer worden.
Onderweg zagen we een kudde herten langs de weg.
Overdag zal je die niet zo snel zien, het was rond 18u en nog redelijk vroeg om die nu te spotten, ik bleef op afstand en maakte een paar foto's.
Het was onze laatste avond op Mull en we gingen Indiaas eten bij Spice of Mull.
Wat het precies was weten we niet meer, een soep, pakora's en twee gerechten die heel goed op elkaar leken, het was lekker maar de Indiër in Gent kan dit beter.
De avond verliep verder rustig, rond 21u terug in de lodge, wat schrijven, lezen en nog wat naar Outlander kijken.
Morgen terug naar het vasteland om wat af te zakken naar het zuiden.
Jacky De Reviere
21/09/2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten