DAG 9: De bibliotheek in het bos, de stenen cirkels van Machrie moor en het kasteel van kuifje
Vandaag was het de laatste dag op Arran maar we zijn hier nog niet klaar, vooral een daguitstap naar Holy Island zien we wel zitten maar dan konden we de bergtocht van gisteren niet doen.
Eén van de volgende reizen bezoeken we Arran opnieuw met uiteraard een paar overnachtingen bij Stonewater House, het ontbijt daar was alweer verbluffend.
In de vooravond namen we in Lochranza de veerboot naar het Schotse mainland, tot het zover was deden we een rondrit op het eiland.
Ailsa Craig is een tomaten ras, ook een ajuin draagt die naam maar bovenal is het een uitgedoofde vulkaan gelegen in zee die vandaag heel goed was te zien.
Het eiland, plaatselijk bekend als Paddy's milestone, was in de 16e eeuw een veilige haven voor katholieken tijdens de Schotse reformatie.
In 1831 werd de earl van Cassilis de eerste markies van het eiland.
Van het midden van de 19e eeuw tot het midden van de 20e eeuw werd het eiland bekend om de aanwezigheid van de zeldzame granietsoort ailsite, tot op vandaag de dag nog gebruikt voor het maken van curlingstenen.
Het eiland is reeds een tijd onbewoond, vanuit Girvan op het mainland vertrekken er excursies om het eiland te bezoeken.
Wat wij bezochten was Eas Mor, een bossig natuurgebied met een mooie waterval, ook wel Paradise Falls genoemd.
Van daaruit hadden we tevens een mooi zicht op Ailsa Craig.
Het was een mooie wandeling door het bos dat wordt onderhouden door de lokale liefdadigheidsinstelling Eas Mor Ecology, die brengen het bos geleidelijk terug naar zijn semi-natuurlijke staat na jaren van commerciële bosbouw.
In het midden van het bos bouwden ze ook een blokhut die een bibliotheek is, ze is gevuld met boeken en boodschappen die bezoekers in de loop der jaren hebben achtergelaten.
De muren en plafond hangen er vol met tekeningen, boodschappen, wijsheden en inspirerende citaten.
En een grapje kan zeker ook.😅
Even verder ontdekten we een natuurlijk amfitheater met bar.
Die
was gesloten en het bijhorende café aan het eind van de wandeling
bezochten we ook niet want na het uitgebreide ontbijt kwamen we de dag wel door.
Het werd wel eens tijd om een paar steencirkels te bezoeken!
Machrie Moor Stone Circles is de verzamelnaam voor zes steencirkels die zichtbaar zijn op Machrie Moor nabij de vervallen Moss Farm.
De steencirkels bevinden zich onder een prominente inkeping op de skyline in het noordoosten, waar Machrie Glen zich verdeelt in twee steile valleien.
Tijdens
de zomerzonnewende wordt de inkeping doorsneden door de zon bij
zonsopgang, en dit kan verklaren waarom de cirkels op deze locatie
werden gebouwd.
We reden verder naar Lochranza waar we verwacht werden voor de overtocht naar Claonaig.
Ruim op tijd aangekomen daar, we hadden tijd genoeg om naar het kasteel te wandelen dat aan de oever staat.
Het kasteel is bekend onder stripliefhebbers en meer bepaald bij fans van Kuifje.
Voor De Zwarte Rotsen, het zevende album in de Avonturen van Kuifje gebruikte Hergé dit kasteel als voorbeeld voor zijn kasteel.
Ik had dit eigenlijk moeten weten gezien ik de strip ken, 20 jaar geleden streek het reisprogramma De Bende van Wim hier neer en kwam ook dit feit uitgebreid aan bod...gelukkig wees een Facebook vriend me erop.
In 1266 verkocht Noorwegen de eilanden, waaronder Arran, aan Schotland bij het Verdrag van Perth.
Onder andere Robert the Steward, die koning werd in 1371 woonde er en toen was Lochranza Castle een koninklijk kasteel.
Het originele, dertiende-eeuwse kasteel bestond uit een donjon met twee verdiepingen. De woontoren kende twee toegangen.
In de zestiende eeuw werd het kasteel verbouwd tot een L-vormig kasteel waarbij een nieuwe ingang aan de westzijde werd gemaakt.
In 1897, onbewoond en verwaarloosd, stortte de noordoostelijke hoek van het kasteel in tijdens een zware storm...
In de zestiende eeuw werd het kasteel verbouwd tot een L-vormig kasteel waarbij een nieuwe ingang aan de westzijde werd gemaakt.
In 1897, onbewoond en verwaarloosd, stortte de noordoostelijke hoek van het kasteel in tijdens een zware storm...
De boot was intussen aangekomen en die had een prachtige dreigende wolkenpartij meegebracht, het bleef echter bij dreigen.
Ons verblijf op Arran was heel goed meegevallen, binnen twee dagen gingen we naar Mull, een ander eiland op de Binnen-Hebriden, doordat we wat later boekten konden we dit niet doen aansluiten en verbleven we twee dagen in Killean Farmhouse bij Inveraray waar we vorig jaar een paar dagen verbleven.
Deze keer hadden we een cottage geboekt, meer bepaald de Sycamore.
Ontbijt was niet inbegrepen maar dit konden we wel ik het stadje zelf, we gingen ook niet uit eten want het was vrij laat.
In de buurtwinkel vonden we enkele vegan gerechten om in de cottage op te warmen, alles was aanwezig in dit gezellige huisje.
Deze avond kwam kant en klaar de hele wereld op ons bord met een linzensoep, een Marokkaans rijstgerecht en vegan balletjes in een groene currysaus.
Het was nog lekker ook, een flesje wijn erbij maakte het helemaal af, buiten vielen er eindelijk een paar druppels maar meer werd het niet, morgen zou alweer de zon schijnen.
De avond werd afgesloten met Outlander, en dit zou voor de meeste avonden van de rest van de reis zo zijn, het is een traditie geworden om de serie op reis te bekijken, zeker nu seizoen 7 zich terug voor een deel in Schotland afspeelt, heerlijk om dit ter plekke te bekijken.
DAG 10: Een oude wachttoren en een behekst bos
Ontbijten deden we bij Brambles, minder uitgebreid dan de vorige dagen maar lekker, vooral de vegan haggis (die blubber op de voorgrond) was heel lekker.
Veel beter dan zijn dierlijke tegenhanger, zelf heb die in 2000 gegeten tijdens mijn eerste reis door Schotland, zowat het walgelijkste wat ik ooit at, klaargemaakt zoals het blijkbaar hoort...
Dit jaar voor het eerst dat het bijna bij ieder warm ontbijt deel uitmaakte van het ontbijtfestijn.
Bij het boodschappen kocht ik me een rol voor thuis, in het koelste plekje van de koffer zou dit wel in goede staat bewaren.
Na te parkeren in de buurt van het kasteel van Inveraray (dit kan gratis als je 500 meter verder wil stappen) gingen we op stap naar de toren.
Het herdenkt de executie van zeventien Campbell-leiders in 1685 door de markies van Atholl.
Atholl vaardigde een proclamatie uit dat alle landeigenaren in Argyllshire naar Inveraray moesten gaan en trouw moesten zweren aan koning James II, zo konden ze schadeloosstelling krijgen voor alle opstandige daden en ook hun land terugkrijgen.
De meeste landeigenaren gingen in op het aanbod maar een 80-tal aarzelde en kwamen pas op de laatste dag aan in Inveraray.
Ze kregen te horen dat het te laat was en werden gevangen genomen, berecht, schuldig bevonden en ter dood veroordeeld.
Ze bepleitten hun zaak bij de koning maar tegen de tijd dat het antwoord van de koning kwam en een einde maakte aan de ongebreidelde moordpartijen, waren er reeds zeventien opgehangen...wellicht was er een slechte WIFI verbinding en 5G was toen ook nog niet overal beschikbaar...
Meer over deze zaak lees je hier:
Het kasteel zelf lieten we links liggen, we waren er vorig jaar reeds.
Voor we de tocht aanvatten een paar foto's van River Aray genomen.
De wandeling liep door een prachtig bos met hoge bomen die werden geplant toen koningin Victoria op bezoek was in 1875, ook zagen we overblijfselen van enkele oude stenen ruïnes - overblijfselen van een reeks kalkovens.
En opnieuw kwamen we een voor ons achtergelaten steen tegen, ene Valerie Paterson die op deze manier reclame maakt voor haar website, en het werkt nog ook: photo4me.com/valeriepaterson
De wandeling naar de top van de berg was toch iets pittiger dan verwacht, het was de hele tijd traag maar gestaag omhoog.
Gelukkig een goed aangelegd breed pad, we namen voldoende de tijd om af en toe te stoppen en een foto te nemen van de mooie met bos gebroeide bomen en te genieten van tal van kleine waterstroompjes.
Het was hier bijzonder rustig, gedurende de hele tocht kwamen we slechts een vijftal mensen tegen waaronder dan nog een bosgeest maar daarover straks meer.
Bijna aan de top gekomen stapten we door een ingang waarvan het hek reeds lang was verdwenen, dit maakte deel uit van een stenen omheining die helemaal was overgroeid.
We troffen ook veel bomen aan die waren behangen met lichen, een parasitaire plant die je hier vaak aantreft op de bomen.
Na een klein uurtje boven geraakt, daar stond hij dan, het 18e-eeuws uitkijkpunt met zicht over de omliggende hooglanden.
Dun na Cuaiche biedt een adembenemend uitzicht over de stad Inveraray met zijn kasteel en ook het enorme Loch Fyne.
De toren werd gebouwd als een folly in 1756, door de eigenaren van het land en het kasteel, het doel was puur decoratief.
Ondanks dat het meerdere keren door de bliksem is getroffen, blijft het bouwwerk na al die jaren intact.
Op de terugweg heel wat klavertjes drie aangetroffen, we zochten naar een afwijkeling met vier blaadjes maar ik had al lang in het snotje dat dit geen gewoon bos, ik had al het gevoel dat we werden bespied en dat vermoeden werd bevestigd!
Even verder kwamen we aan het begin van het pad, een oudere vriendelijk kijkende man tegen, op exact dezelfde plaats waar de funderingen zichtbaar waren van reeds lang verdwenen gebouwen, het bizarre was dat de man er twee uren geleden ook stond, op precies dezelfde plaats!
Ik raadde Martine aan om zeker niet in zijn ogen kijken want ik was er vrij zeker van dat deze man niet van vlees en bloed was maar een verschijning was, een bosgeest die wie weet wat met ons van plan was, dit bos was behekst, een plaats waar onder- en bovenwereld elkaar aanraken.
Ik zag een figuur wegduiken achter een boom en even verder troffen we een verdacht hol aan dat ons wellicht naar een ondergrondse wereld vol fabelachtige figuren zou brengen maar we gingen het rustig houden en een flesje cava drinken op het terras.
Terug in de cottage brachten we wat tijd door in de tuin met dus dat flesje cava dat we vooraf fris hadden gezet.
En het was alweer hoogzomer bij Killean Farmhouse.
In de vooravond schreef ik wat aan één van deze verslagen, die schrijf ik doorgaans 's morgens maar nu waren we vroeger dan gewoonlijk terug en we gingen ook niet meer de deur uit want het eten waren kant en klare Bhajis en een Indiaas gerechten met kikkererwten en naan, lekker!
Morgen vertrokken we hier, Martine zette alles al klaar terwijl ik nog wat verder schreef en opzoekingswerk deed, de WIFI verbinding was hier trouwens perfect, voor de meeste mensen minder belangrijk maar als je een reisblog wil bijhouden is het wel handig.
De laptop werd aan de TV aangesloten en we Outlanderden nog wat tot de slaap kwam.
Jacky De Reviere
18/09/2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten